Istnieje wiele zagrożeń związanych z fluorem. Fluor nie zapobiega problemom stomatologicznym, jest niebezpieczną toksyną.
Fluor to substancja chemiczna, która stała się siłą napędową naszego nowoczesnego przemysłu. Używany jest do produkcji: benzyny wysokooktanowej, stali, uranu, pestycydów, gazów chłodniczych, dywanów, szkła trawionego, leków (Prozac i Cipro), aluminium, berylu, komputerowych obwodów drukowanych, wosku do nart, teflonu, wodoodpornej odzieży, cegieł i ceramiki.
W latach dwudziestych rozkwitła produkcja aluminium. Przemysł zaczął używać fluoru do produkcji stali i aluminium. Fluor był najbardziej niszczycielskim zanieczyszczeniem w przemyśle aluminiowym. Ta sama substancja jest również odpadem z procesu produkcji nawozów. Fluor wyrządził znaczne szkody uprawom i bydłu przez ostatnie sto lat.
Największym dylematem dla branż wykorzystujących fluor był koszt utylizacji tych niebezpiecznych odpadów. Firma w Pittsburghu, ALCOA, kierowana przez Andrew Mellona znalazł sposób na obniżenie kosztów utylizacji fluorku sodu. Zgodnie z przepisami EPA fluorek sodu musiał trafiać na wysypisko toksycznych odpadów. Jednak Mellon wyznaczył naukowca Geralda J. Coxa, który w 1939 roku zaproponował USA fluoryzację swoich zbiorników wodnych. Stwierdził też, że fluor jest dobry dla naszych zębów. Cox nie był lekarzem ani dentystą, ale naukowcem, który pracował dla największego w kraju producenta fluoru. Od lat czterdziestych studia nad fluorem są przedmiotem kontroli. Naukowcy prowadzący badania byli powiązani z firmami sprzedającymi fluor.
Jak wiemy, wiele firm korzysta na złym stanie zdrowia publicznego i tak jest w tym przypadku. Ze względu na słabą wiedzę, Stany Zjednoczone i inne kraje zezwoliły na fluoryzację wody. Jednym z największych oszustw w naszym społeczeństwie jest fluoryzacja wody. Cały proces zaczyna się, gdy przemysł uwięzi w wodzie toksyczny fluor. Kiedy roztwór osiągnie stężenie około 23%, odbierają go duże cysterny, następnie rozsyłają go po całym kraju, aby używać jako środka fluoryzującego w wodociągach w Stanach Zjednoczonych.
Ze skały, z której wydobywa się fosforan, wydobywa się również uran. Nie wiadomo, ile z tego radioaktywnego materiału trafia do fluoryzacji? Nie jest też jasne (poza branżą) czy ktoś je usunie przed wysyłką. Gdy ktoś kupi te toksyczne odpady, nie musi już spełniać zasad EPA dotyczących postępowania z niebezpiecznymi odpadami. W tym przypadku nabywcami są przedsiębiorstwa wodociągowe.
Zgodnie z prawem międzynarodowym nie można wyrzucać niebezpiecznych odpadów do morza. Nie można też pozbyć się ich lokalnie, ponieważ są zbyt skoncentrowane. Najbardziej szokującą prawdą o fluorze jest jego użycie w niebezpiecznej broni. Fluorek jest bardziej toksyczny niż ołów, ale nieco mniej toksyczny niż arsen. Dlatego używaliśmy go do zabijania szkodników, takich jak szczury i owady. Fluor jest używany do wzbogacania uranu do broni jądrowej i przygotowania gazu nerwowego sarin, mimo to w wielu miejscach w USA nadal jest on używany w miejskiej sieci wodociągowej.
Zdecydowana większość krajów na świecie nie fluoryzuje wody. Tylko około 30 krajów na świecie to robi. Kraje, w których ponad 50% populacji pije wodę fluorowaną to: Stany Zjednoczone (70%), Irlandia (70%), Chile (70%), Nowa Zelandia (52%), Australia (90%), Singapur (100%), Brunei (95%), Malezja (66%).

Regina Słabiak