Choroby nie przychodzą nagle. ”Pracuje” się na nie wiele lat, dlatego też wyleczenie nie może być szybkie i pozbawione trudności. Nie istnieje cudowny specyfik, który w krótkim czasie, bez wyrzeczeń i wysiłku usunie skutki błędów powtarzanych przez lata. Zmiana nawyków, w tym nawyków żywieniowych jest koniecznym elementem terapii. Powinna być też częścią profilaktyki.

Idealnym rozwiązaniem dla większości ludzi jest zmiana nawyków żywieniowych na dietę ketogenną, która jest tak naprawdę stylem życia i bije na głowę inne diety, gdyż odpowiada naszej fizjologii. Reguluje ona masę ciała, ponieważ osoby zbyt szczupłe stosując tę dietę przybierają na wadze, a osoby z nadwagą, chudną. Ma też właściwości przeciwzapalne i z czasem usuwa szkody, jakie sami sobie wyrządziliśmy.

Nasze organizmy nie są w stanie poradzić sobie z coraz większą ilością spożywanych węglowodanów. Obok stresu i toksyn środowiskowych, nadmierne ich spożycie, prowadzące do nadwagi i otyłości oraz uzależnienia od słodkiego smaku jest jedną z głównych przyczyn chorób przewlekłych. Im więcej ich spożywamy, tym więcej insuliny musi wytwarzać nasza trzustka a im więcej insuliny, tym mniejsze odczucie sytości i większy apetyt.

Działając profilaktycznie, warto stopniowo i systematycznie ograniczać ilość spożywanych węglowodanów. Należy unikać gwałtownych zmian, gdyż często prowadzą one do porażki i zniechęcenia. Dążymy do osiągnięcia stanu, w którym spożywamy do 50 g węglowodanów netto dziennie (węglowodany netto = węglowodany ogółem – błonnik) oraz maksymalnie 1,2 g białka na kilogram masy ciała dziennie. Tłuszcz powinien stanowić całą resztę.

Odmianą diety ketogennej jest dieta kokosowa, która opiera się na oleju kokosowym (w tym na oleju MCT). Ten pierwszy może być zapachowy bądź bezzapachowy, ale koniecznie ekologiczny wysokiej jakości. Hitem diety kokosowej są tzw. kulki kokosowe, czyli olej kokosowy zmieszany z wiórkami kokosowymi i ewentualnie odrobiną kakao.

Chcąc działać pomocniczo w przypadku nowotworów (mówi się, że dieta ketogenna powoduje, iż rak umiera z głodu), chorób autoimmunologicznych, neurodegeneracyjnych, padaczki czy cukrzycy pacjent powinien być monitorowany przez lekarza, a ilość węglowodanów netto powinna wynosić w zależności od przypadku od 20 g do 50 g dziennie. Najważniejszym wskaźnikiem w diecie ketogennej jest jednak poziom beta-hydroksymaślanu we krwi (BHB). Uzdrawiający poziom ketozy osiąga się przy poziomie BHB wynoszącym około 0.5 nmol/L. Nie ma potrzeby przekraczania poziomu 2 nmol/L.

Powstrzymujemy się przed jedzeniem (gdy nie jesteśmy głodni), dokładnie przeżuwamy pokarm, nie wykonujemy innych czynności w czasie spożywania posiłków i przynajmniej raz dziennie zjadamy sałatkę z zielonych warzyw. Nie używamy słodzików. Wszystko, co posiada słodki smak, nawet pasta do zębów czy płyn do płukania ust może działać antyketogennie, gdyż również powoduje wydzielanie insuliny. Doskonałym pomysłem jest tzw. post przerywany, który napędza efekty diety ketogennej. Polega on na powstrzymywaniu się od jedzenia przez 14-20 godzin na dobę. Najlepsze efekty uzyskuje się jedząc tylko jeden posiłek na dobę w „okienku” 4-godzinnym. Należy pamiętać o nawodnieniu (6-8 szklanek czystej wody dziennie) i suplementacji witaminami D3 i K2mk7.

W początkowej fazie diety ketogennej można odczuwać zmniejszenie poziomu energii i spadek wytrzymałości (tzw. grypa ketonowa). Jest to efekt krótkotrwały. Metabolizowanie ciał ketonowych jest o wiele bardziej efektywne niż metabolizowanie glukozy, powoduje też powstanie o wiele mniejszych ilości wolnych rodników, a mózg zdecydowanie lepiej funkcjonuje na „paliwie ketonowym” niż na glukozie. Organizm dość szybko więc przestawia się na nowe tory, co powoduje spadek apetytu, lepszy nastrój i przypływ energii.

Jowita Stahl
Absolwentka Wydziału Ekonomii i Zarządzania UMK, która przeszła na “jasną stronę mocy”. Ziębianka. Pasjonatka psychologii, medycyny i fotografii. Mól książkowy.