Żeń-szeń jest jedną z najstarszych roślin leczniczych znanych ludzkości. Pomaga w zwalczaniu fizycznych skutków stresu, zwiększa odporność i dodaje energii życiowej, może nawet leczyć impotencję i niepłodność u mężczyzn. Jednak trzeba zachować umiar.
Żeń-szeń (Panax ginseng) używany jest w medycynie Dalekiego Wschodu już od przeszło 5000 lat. Jest najstarszą i najlepiej przebadaną rośliną leczniczą. Korzenie żeń-szenia w tradycyjnej medycynie chińskiej stosowane były, jako lekarstwo na wszystkie choroby. Przez chińską dynastię Tang (618-905 r.n.e.) uznany został za roślinę królewską. Muszę tu wspomnieć o ówczesnym podejściu do medycyny i leczenia. Otóż, gdy cesarz zaczął chorować to jego medyków zabijano, ponieważ ich zadaniem nie było leczenie, lecz utrzymywanie w pełni sił swojego władcy. Dziś wygląda to nieco inaczej…
Długa droga do Europy
Do Europy żeń-szeń trafiał kilkakrotnie. Pierwszy raz w 1000r., ale po krótko trwającej sensacji szybko zapomniano o tej roślinie. Następie Marko Polo po podróży do Azji, zwrócił uwagę na niesamowite właściwości żeń-szenia, jednak nie na długo. Dopiero w 1610 roku, gdy holenderscy kupcy przywieźli z Japonii duże ilości korzeni żeń-szenia, zyskał on miano panaceum. Na dworze Ludwika XIV dużą popularnością cieszyła się nalewka „Pentao” z żeń-szenia, która pomagała dość skutecznie w niemocy płciowej. Początkiem XIX wieku cena rynkowa żeń-szeniu była wyższa niż złota.
Czerwony czy biały?
Nazwa „żeń-szeń” pochodzi od starożytnych chińskich słów jen shen, które oznaczają „korzeń-człowiek”, ponieważ korzenie tej rośliny kształtem przypominają sylwetkę człowieka. Do najpopularniejszych gatunków żeń-szenia zalicza się żeń-szeń prawdziwy, zwany również chińskim czy koreańskim, żeń-szeń amerykański oraz eleuterokok (żeń-szeń syberyjski). Roślina rozwija się bardzo wolno. Korzenie są zdatne do zbiorów po około 4-6 latach. Można się spotkać z korzeniem białym oraz czerwonym – to ta sama roślina, ale inaczej przyrządzona. „Biały” korzeń to suszony żeń-szeń, a „czerwony” jest gotowany na parze i wtedy ususzony (najczęściej pochodzi z Korei). Do najważniejszych substancji aktywnych zaliczane są ginsenozydy. W eleuterokoku znajdują się eleuterozydy, które mają zbliżone właściwości do ginsenozydów.
Działanie żeń-szenia:
*bardzo silny przeciwutleniacz, zwiększający odporność organizmu,
*pobudza organizm do wytwarzania limfocytów T, odpowiedzialnych za niszczenie wirusów i bakterii,
*w postaci proszku lub nalewki wykazuje działanie przeciwnowotworowe,
*wpływa na wydzielanie hormonów stresowych oraz reguluje przysadkę i podwzgórze, co przekłada się na pomoc przy wyczerpaniu organizmu,
*rozszerza naczynia krwionośne, co może poprawić erekcję i zwalczyć impotencję,
*wzmaga wytwarzanie testosteronu i nasienia,
*zwiększa wytrzymałość fizyczną,
*dodaje energii życiowej,
*eleuterokok pomaga kobietą z nieregularnym cyklem miesiączkowym,
*zmniejsza poziom cukru we krwi,
*pomaga w schorzeniach przewodu pokarmowego,
*silny afrodyzjak.
Harmonia i umiarkowanie to klucz do zdrowia
Mogłoby się wydawać, że nie ma schorzenia, które nie wyleczy żeń-szeń, ale trzeba uważać z dawkowaniem, ponieważ może wystąpić tzw. syndrom żeń-szeniowy. Objawia się on sennością, nadciśnieniem, biegunką i wysypką. Nie można go również podawać dzieciom, ponieważ preparaty z żeń-szenia mogą przyspieszyć dojrzewanie. Bezpieczna dawka żeń-szenia to 100-250 mg wyciągu dwa razy dziennie (dla eleuterokoku jest to 300-400 mg). Specjaliści radzą, aby stosować żeń-szeń przez 2-3 tygodnie, a następnie zrobić tygodniową przerwę i znów rozpocząć kurację.
W wielu napojach czy tabletkach, które mają wzmacniać organizm znajduje się żeń-szeń, ale często są to bardzo małe stężenia. Praktycznie nie wpływają one na stan naszego zdrowia. Z drugiej strony, należałoby uważać na ilość żeń-szenia w diecie, aby sobie nie zaszkodzić. Żeń-szeń uczy zachowania umiarkowania i harmonii.
Pozdrawiam Rafał
0 komentarzy