Właściwości aloesu znane były już starożytnym Egipcjanom, którzy jego chłodzącą moc wykorzystywali do opatrywania niewielkich ran oraz oparzeń. Mięsiste liście ukrywają miąższ, który jest stosowany miejscowo na skórę od bardzo dawnych czasów.

Aloes (Aloe vera, Aloe arborescens) to wieloletnia roślina mieszkaniowa. Jest wiecznie zielonym sukulentem z rodziny liliowatych. Bardzo wrażliwy na przymrozki, w domach kwitnie rzadko. Pomimo tego, że jest znany nauce od tysiącleci jego kojące działanie jest wciąż tajemnicą dla badaczy. Wprawdzie wyodrębnili oni wiele substancji czynnych, ale tylko w formie naturalnej sprawiają one cuda.

Miąższ zawiera m.in. acemannan, substancje przeciwzapalną o właściwościach zmiękczających oraz bradykininazę działającą przeciwbólowo i przeciwobrzękowo. Dodatkowo występują licznie związki łagodzące swędzenie.

Aloes rozszerza naczynia włosowate, dzięki czemu chora tkanka jest lepiej odżywiona i ukrwiona, co przyspiesza procesy gojenia. Istnieją badania mówiące, iż posiada on zdolność do niszczenia wielu patogennych drobnoustrojów lub spowalniania ich rozwoju.

Jego skuteczne oddziaływanie na zmiany skórne odnosi się do leczenia oparzeń, w tym tych słonecznych, drobnych zranień, owrzodzeń, krost, wysypek, świądu, odleżyn i liszai. Może być z powodzeniem stosowany, jako środek nawilżający rany. Sprawdza się również bardzo dobrze przy lekkich odmrożeniach. Rozszerzając naczynia włosowate, wzmaga ukrwienie skóry.

Jakkolwiek aloes dobrze sprawdza się w przypadku małych ran to na duże może wręcz zaszkodzić. Wydłuża on znacznie czas gojenia poważnych, zainfekowanych ran.

Stosowany wewnętrznie pomoże w nieżycie żołądka i jelit, wrzodach żołądka, dwunastnicy i jelita grubego, przy anemii oraz nerwobólach. Substancje zwane aloiny uzyskiwane z liści aloesu działają przeczyszczająco, są składnikami preparatów żółciopędnych.

Zaletą aloesu jest to, że można go hodować w doniczce na parapecie. Nie ma wielkich wymagań, wygląda bardzo ładnie i ma silne właściwości lecznicze. Miąższ można wycisnąć samemu z długich liści i bezpośrednio smarować ranę. Wewnętrznie należy go przyjmować między posiłkami. Trzeba uważać na żółtawy sok ze skórek liści, który ma bardzo silne działanie przeczyszczające.

Przeciwwskazania

Długie przyjmowanie aloesu może osłabić w związku z niedoborami elektrolitów. W połączeniu z lekami przeciwarytmicznymi dochodzi do zwiększonego wydalania potasu z organizmu. Nie należy go stosować w ciąży, podczas kuracji wątroby (ma toksyczny wpływ na wartości enzymatyczne), pęcherzyka żółciowego i hemoroidów oraz przez osoby posiadające kruche naczynia krwionośne.

Pozdrawiam i życzę zdrowia

Rafał

Źródło: https://naturalniezdrowy.com.pl/aloes/